TopAnabolen.com

Knieblessures kunnen je fitnessprogressie flink verstoren en komen helaas vaker voor dan je denkt. Dit artikel behandelt de meest voorkomende knieblessures, hoe je ze kunt voorkomen, hoe ze ontstaan en hoe je zo snel mogelijk kunt revalideren als je toch geblesseerd raakt.

De anatomie van de knie

Om te begrijpen hoe knieblessures ontstaan, is het belangrijk om te weten hoe de knie is opgebouwd. De knie is het grootste gewricht in het lichaam en verbindt het bovenbeen (femur), scheenbeen (tibia) en kuitbeen (fibula).

Dit gewricht wordt gestabiliseerd door diverse ligamenten en pezen, die ervoor zorgen dat de knie alleen in de gewenste richtingen kan bewegen.

Hieronder een kort overzicht van de belangrijkste onderdelen van de knie en hun functie.

Knieschijf (patella)

De knieschijf heeft drie hoofdfuncties:

1. Het verbeteren van de hefboomwerking van de quadricepspees bij het strekken van het been.
2. Bescherming van het kniegewricht en vermindering van wrijving.
3. Vertraging van voorwaartse beweging door het overnemen van kracht van de quadriceps en buigspieren van de knie.

Quadricepspees en patellapees

Deze pezen verbinden de quadriceps met het scheenbeen en zorgen voor het strekken van het been vanuit een gebogen positie. Deze pezen brengen de kracht van de quadriceps over op het scheenbeen en zijn essentieel voor de beweging van het been.

Kruisbanden

De voorste en achterste kruisbanden zorgen ervoor dat het onderbeen niet naar voren of achteren kan verschuiven ten opzichte van het bovenbeen. Ze spelen een cruciale rol in het stabiliseren van de knie.

Collaterale banden

De mediale en laterale collaterale banden bevinden zich aan de binnen- en buitenkant van de knie. Ze voorkomen dat het onderbeen naar binnen of buiten kan bewegen en zijn essentieel voor de zijwaartse stabiliteit van de knie.

Menisci

De knie bevat twee menisci: een binnenste en een buitenste. Deze kraakbeenschijven verdelen de krachten die op de knie komen te staan en zorgen ervoor dat het bovenbeen goed aansluit op het scheenbeen. Ze helpen ook slijtage van de botten te voorkomen door wrijving te minimaliseren.

Preventie van knieblessures

Het voorkomen van knieblessures hangt sterk af van het soort sport of activiteit dat je beoefent. Voor sporten zoals basketbal en volleybal zijn specifieke oefeningen nodig om blessures te voorkomen, zoals het leren van de juiste spring- en landtechnieken.

Bij krachttraining en fitness ligt de nadruk echter op gecontroleerde bewegingen en goede techniek. Hieronder enkele tips om knieblessures in de sportschool te voorkomen:

1. Doe een goede warming-up: Voor je begint, is het belangrijk om je lichaam op te warmen. 8-10 minuten op een crosstrainer of fiets op ongeveer 60-70% van je maximale hartslag is voldoende om de doorbloeding op gang te brengen en synoviaalvocht in de gewrichten aan te maken, wat helpt bij het verminderen van wrijving.
2. Bouw de belasting langzaam op: Start je eerste sets met lichter gewicht dat je gemakkelijk 15-20 keer kunt herhalen. Dit bereidt je spieren voor op zwaardere belasting en voorkomt overbelasting.
3. Train alle grote beenspieren: Een spieronevenwicht kan leiden tot blessures. Sterke bilspieren voorkomen bijvoorbeeld dat de knie naar binnen klapt tijdens bepaalde bewegingen, terwijl gebalanceerde kracht tussen quadriceps en hamstrings druk op de knie vermindert.
4. Gebruik de juiste techniek: Het correct uitvoeren van oefeningen zoals squats en lunges is cruciaal om blessures te voorkomen. Een slechte techniek kan leiden tot extra belasting op de knie.
5. Draag de juiste schoenen: Bij explosieve sporten op harde ondergrond, zoals zaalvoetbal of basketbal, is het essentieel om schoenen te dragen die voldoende demping bieden en de juiste ondersteuning geven.
6. Let op met leg extensions: Deze oefening kan veel druk op de knie zetten, vooral als je te zwaar traint of de oefening te snel uitvoert. Gebruik lichte gewichten en focus op gecontroleerde herhalingen om blessures te voorkomen.

Veelvoorkomende knieblessures

Hier zijn enkele van de meest voorkomende knieblessures, met een korte beschrijving van hun oorzaken en symptomen:

Voorste kruisbandblessure

De voorste kruisbandblessure is een van de meest voorkomende en ernstige knieblessures. Deze blessure ontstaat meestal bij plotselinge veranderingen van richting, zoals bij sporten als voetbal en basketbal.

Symptomen zijn pijn, zwelling en instabiliteit in de knie. De behandeling varieert van fysiotherapie tot operatieve reconstructie, afhankelijk van de ernst van de blessure.

Meniscusletsel

Een gescheurde meniscus ontstaat vaak door verdraaiing van de knie bij belasting, bijvoorbeeld bij het draaien op één been. De symptomen zijn pijn, zwelling en een beperkte beweeglijkheid van de knie.

Behandeling kan variëren van rust en fysiotherapie tot een operatie.

Patellapeesontsteking

Deze blessure, ook wel jumper’s knee genoemd, komt vaak voor bij atleten die veel springen of rennen. Het wordt veroorzaakt door overbelasting van de pees die de knieschijf verbindt met het scheenbeen.

Symptomen zijn pijn en stijfheid onder de knieschijf. De behandeling bestaat uit rust, fysiotherapie en in sommige gevallen injecties.

Lopersknie

Deze blessure wordt veroorzaakt door irritatie van het kraakbeen aan de onderkant van de knieschijf, vaak door overbelasting. Symptomen zijn pijn rondom de knieschijf, vooral bij het buigen van de knie.

Rust en fysiotherapie zijn meestal de eerste stap in de behandeling.

Verrekking, scheur of volledige ruptuur van de voorste kruisband

Een knieontwrichting, ook wel knie-luxatie genoemd, ontstaat wanneer het onderbeen uit zijn normale positie wordt gedrukt. Dit kan leiden tot letsel aan de banden die het gewricht stabiliseren.

Als het onderbeen te ver naar voren beweegt (overstrekking) of draait, kan de voorste kruisband worden opgerekt (graad 1), gedeeltelijk inscheuren (graad 2), of volledig scheuren (graad 3).

Een volledig gescheurde kruisband wordt vaak vergezeld door een hoorbaar ‘knak’-geluid. Dit soort blessures komt vaak voor in sporten zoals voetbal, basketbal, en skiën, waar snelle draaibewegingen en plotselinge richtingveranderingen plaatsvinden, of waarbij de krachten van buitenaf door specifieke uitrusting, zoals skischoenen, op de knie worden uitgeoefend.

Een gescheurde voorste kruisband gaat regelmatig samen met schade aan de meniscus. Een gedeeltelijke scheur kan genezen door rust en fysiotherapie, terwijl een volledig gescheurde kruisband niet vanzelf herstelt. Zodra de verbinding volledig is verbroken, verliest de band zijn functie en sterven de uiteinden van de band af.

Bij vrouwen komt een gescheurde voorste kruisband vaker voor dan bij mannen, met een twee tot acht keer hogere kans, afhankelijk van de sport. Dit verschil is toe te schrijven aan factoren zoals:

• Grotere beweeglijkheid in het gewricht en een kleinere ruimte in de groeve waar de kruisband doorheen loopt, wat leidt tot een grotere kans op beklemming.
• De invloed van hormonen zoals oestrogeen en progesteron, die het weefsel verzwakken.
• Dominantie van de quadriceps over de hamstrings, waardoor meer druk op de voorste kruisband ontstaat en het onderbeen sneller naar voren wordt getrokken.

Symptomen van een gescheurde voorste kruisband

De symptomen van een gescheurde voorste kruisband zijn:

• Een duidelijk hoorbaar knappend of ploppend geluid bij het scheuren.
• Directe, intense pijn in de knie.
• Een snel opkomende zwelling binnen een uur, veroorzaakt door bloedvaatjes die beschadigd raken in de kruisband. Deze zwelling kan enkele weken aanhouden.
• Een gevoel van instabiliteit in de knie, waarbij het moeilijk en pijnlijk is om volledig op het been te steunen. Langdurige instabiliteit kan leiden tot verdere schade aan de meniscus en kraakbeen, wat kan resulteren in gewrichtsontsteking (osteoartritis).

Diagnose van een gescheurde voorste kruisband

Een arts of specialist zal beginnen met vragen over het ontstaan van de blessure, gevolgd door een fysiek onderzoek van de knie. Bij acute blessures zal de arts letten op zwelling, pijn en spierfunctie. Een zwelling die direct na de blessure ontstaat, kan wijzen op een gescheurde kruisband, terwijl een zwelling die pas de volgende dag opkomt waarschijnlijk het gevolg is van een ontsteking.

Verschillende tests kunnen worden uitgevoerd om de ernst van de blessure vast te stellen, zoals:

1. De Lachman-test: Hierbij buigt de arts de knie tot ongeveer 20 graden en probeert het onderbeen naar voren te trekken ten opzichte van het bovenbeen. Als het onderbeen meer beweegt dan normaal, kan dit wijzen op een gescheurde voorste kruisband.
2. De voorste schuifladetest: Deze test lijkt op de Lachman-test, maar wordt uitgevoerd met de knie in een hoek van 90 graden. Als het onderbeen verschuift, is er mogelijk schade aan de kruisband.
3. De pivot-shift test: Hierbij wordt de knie gebogen tot ongeveer 30 graden en vervolgens naar binnen gedraaid en in een X-benen-positie gebracht. Een gescheurde kruisband kan ervoor zorgen dat het onderbeen uit de kom glijdt.

Naast deze tests kan vocht uit de knie worden afgenomen om te zien of er bloed aanwezig is. Als er bloed in het gewricht zit, is de kans groot dat de voorste kruisband is gescheurd.

Röntgenfoto’s kunnen worden gebruikt om fracturen uit te sluiten, en een MRI kan een duidelijker beeld geven van de schade aan de kruisbanden en andere weefsels.

Herstel en revalidatie

Hoe de behandeling van een voorste kruisbandblessure eruitziet, hangt af van de ernst van de blessure en de gewenste fysieke activiteiten in de toekomst.

De voorste kruisband werkt samen met andere structuren in de knie, die in sommige gevallen de functie gedeeltelijk kunnen overnemen.

Bij een gedeeltelijke scheur is rust, koeling, en fysiotherapie vaak voldoende voor herstel. Na ongeveer twee weken zal de pijn afnemen, hoewel volledig herstel langer kan duren.

Een fysiotherapeut kan helpen de knie te buigen om stijfheid te voorkomen en bewegingsvrijheid te behouden. Daarnaast worden spierversterkende oefeningen aanbevolen, met name voor de hamstrings, om de druk op de kruisband te verlichten.

De quadriceps worden ook getraind om spierbalans te behouden. Het versterken van de bilspieren kan helpen om te voorkomen dat de knieën naar binnen klappen tijdens bewegingen, wat extra belasting op de knie vermindert.

In het geval van een volledige scheur is de noodzaak van een operatie afhankelijk van de mate van klachten en de gewenste fysieke activiteiten.

Ongeveer een derde van de mensen kan zonder operatie herstellen en normaal functioneren, terwijl een andere groep pijnklachten houdt, vooral tijdens activiteiten zoals sport.

Voor actieve mensen kan een operatie nodig zijn om de knie volledig te stabiliseren en te herstellen voor intensievere activiteiten.

Uit onderzoeken blijkt dat de meeste mensen die geopereerd worden aan een gescheurde kruisband, tevreden zijn met het resultaat.

Voor diegenen die niet opereren, kan een lang revalidatietraject met fysiotherapie nog steeds leiden tot een goed functionerende knie, hoewel de stabiliteit tijdens sportieve activiteiten mogelijk minder is.

Gescheurde meniscus

Een gescheurde meniscus is een veelvoorkomende knieblessure die voorkomt tijdens sportieve activiteiten of door slijtage op latere leeftijd. De meniscus bevindt zich in het kniegewricht en functioneert als schokdemper, waarbij het krachten van het lichaam gelijkmatig verdeelt over het onderbeen en frictie vermindert. Er zijn twee menisci in de knie: de binnenste (mediale) en de buitenste (laterale) meniscus. De binnenste meniscus wordt vaker beschadigd omdat deze steviger vastzit dan de buitenste meniscus.

Anatomie van de meniscus

Op jongere leeftijd is de meniscus flexibel en sterk, maar naarmate men ouder wordt, verliest deze elasticiteit en kan sneller beschadigd raken. Veel meniscusblessures ontstaan door draaibewegingen van de knie, overstrekking van het been of als gevolg van een andere knieblessure zoals een gescheurde voorste kruisband. Verschillende soorten scheuren kunnen optreden in de meniscus, waaronder:

• Een volledige afscheuring
• Een bucket-handle tear
• Een inscheuring van de voorhoorn (lengtescheur)
• Een dwarsscheur in de achterhoorn
• Een vissenbekscheur

Symptomen van een gescheurde meniscus

Een gescheurde meniscus kan verschillende symptomen veroorzaken, afhankelijk van de ernst van de blessure. Veelvoorkomende symptomen zijn onder andere:

• Pijn in de knie: Dit kan zowel lokaal zijn als verspreid over de hele knie, maar de pijn is meestal voelbaar in de gewrichtsspleet aan de kant van de beschadigde meniscus.
• Pijn bij het strekken van het been: Zowel passief als actief strekken kan pijnlijk zijn wanneer de knie nog licht gebogen is.
• Slotklachten: Als er losse stukjes meniscus zijn, kunnen deze vast komen te zitten in het gewricht, waardoor het lastig is om het been volledig te strekken. Soms kan er ook een klik of blokkade worden gevoeld.
• Zwelling: Langdurige schade kan leiden tot overmatige frictie in het kniegewricht, wat zwelling kan veroorzaken door de ophoping van vocht.
• Instabiliteit van de knie: De knie kan zwak aanvoelen en het gevoel geven door te zullen zakken, vooral tijdens belasting.

Diagnose van een gescheurde meniscus

De diagnose van een gescheurde meniscus begint meestal met een lichamelijk onderzoek. Een arts of orthopeed zal vragen stellen over hoe de blessure is ontstaan en of er specifieke symptomen zijn zoals pijn of een hoorbare klik bij beweging van de knie. Bij het lichamelijk onderzoek kan de arts onder andere letten op:

• Hoorbare klik of voelbare blokkade: Dit duidt vaak op een losse meniscusflap die vast kan zitten in het gewricht.
• Pijn aan de zijkant van de knie: Dit wijst vaak op schade aan de meniscus, vooral als de pijn specifiek in de gewrichtsspleet voelbaar is.

Om de diagnose te bevestigen, kan er een MRI-scan worden gemaakt. Dit beeldvormende onderzoek geeft een duidelijk beeld van eventuele meniscusscheuren. Een andere optie is een kijkoperatie (arthroscopie), waarbij de arts via een kleine incisie een camera in de knie brengt om de schade direct te beoordelen en zo nodig direct kleine herstelwerkzaamheden uit te voeren.

Behandeling van een gescheurde meniscus

De behandeling van een gescheurde meniscus begint vaak met rust en koelen om de zwelling te verminderen. Als dit niet voldoende is, kan een arthroscopie nodig zijn om beschadigde delen van de meniscus te verwijderen of om een scheur in het doorbloede deel van de meniscus te hechten. De meniscus bestaat namelijk uit een doorbloed gedeelte (de buitenrand) en een niet-doorbloed gedeelte (het centrale deel). Scheuren in het doorbloed gedeelte kunnen zichzelf vaak herstellen dankzij de aanvoer van voedingsstoffen. Scheuren in het niet-doorbloede deel herstellen minder goed, waardoor een operatie vaak nodig is.

Herstel en revalidatie na een gescheurde meniscus

Na een meniscusblessure of -operatie is het belangrijk om de knie tijdelijk te ontlasten. Drukverbanden en krukken kunnen worden gebruikt om de knie rust te geven. Afhankelijk van de ernst van de blessure of de operatie kan de duur van het gebruik van krukken variëren van enkele dagen tot een paar weken. Gedurende deze periode kan regelmatig koelen (ongeveer drie keer per dag, 15 minuten per keer) helpen om de zwelling te verminderen en pijn sneller te verlichten.

Na de rustfase is het belangrijk om zo snel mogelijk te beginnen met revalidatie om de beweeglijkheid van de knie te herstellen. Dit begint met het onbelast buigen en strekken van de knie. Revalidatie kan bestaan uit verschillende oefeningen die gericht zijn op het versterken van de spieren rondom de knie, zoals de quadriceps en hamstrings. Ook stabiliteits- en coördinatieoefeningen maken vaak deel uit van het herstelproces.

Jumpers Knee: Ontstoken Patellapees

Een ontsteking van de patellapees, vaak bekend als een “jumpers knee,” is een veelvoorkomende blessure bij sporters die regelmatig springen, sprinten of krachttraining doen. De patellapees, ook wel knieschijfpees genoemd, verbindt de quadriceps aan het scheenbeen en speelt een cruciale rol in het strekken van het been. Bij overbelasting, zoals bij springen of zware krachttraining, kan irritatie en ontsteking optreden, wat uiteindelijk kan leiden tot degeneratie van het collageen in de pees.

Oorzaken van Jumpers Knee

Jumpers knee ontstaat meestal door herhaalde piekbelastingen, zoals bij sporten die veel springen of sprinten vereisen. Ook overtraining, onjuiste techniek of lichamelijke factoren zoals slechte flexibiliteit kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van deze blessure. Specifieke oorzaken zijn onder andere:

• Landen op één been, wat de druk op de patellapees aanzienlijk verhoogt.
• Verkorte quadricepsspieren, wat zorgt voor meer spanning op de pees.
• Overgewicht, wat de belasting op de knieën vergroot.
• Verminderde flexibiliteit of kracht in de spieren rondom de knie.
• Onbalans in de spieren, bijvoorbeeld wanneer de buitenste quadriceps sterker is dan de binnenste.
• Verkeerde uitlijning van de benen, zoals bij O-benen of X-benen.
• Intensieve of frequente belasting zonder voldoende rust, zoals te zware krachttraining of veel herhalingen.

Symptomen van een Jumpers Knee

Een ontstoken patellapees kan verschillende symptomen veroorzaken, variërend van milde irritatie tot intense pijn. Typische kenmerken van een jumpers knee zijn:

• Zwelling en roodheid onder de knieschijf.
• Lokale verhitting in het ontstoken gebied.
• Functieverlies en stijfheid, vooral bij buigen en strekken van het been.
• Pijn, vooral bij inspanning, maar in ernstige gevallen ook in rust.
• De pees kan bij aanraking pijnlijk zijn, en activiteiten zoals traplopen of opstaan kunnen ongemakkelijk worden.

Stadia van Jumpers Knee

De blessure kan worden ingedeeld in vier stadia, afhankelijk van de ernst:

• Graad 1: Milde pijn, meestal alleen voelbaar vlak na het sporten.
• Graad 2: Pijn aan het begin en einde van inspanning.
• Graad 3: Pijn tijdens inspanning, wat de prestaties kan beperken.
• Graad 4: Constante pijn, zelfs in rust. Deze fase kan het risico op een peesscheur vergroten.

Diagnose van Jumpers Knee

Om een jumpers knee te diagnosticeren, zal een arts of fysiotherapeut vragen naar de aard van de klachten en de fysieke belasting die de klachten heeft veroorzaakt. Er wordt een lichamelijk onderzoek uitgevoerd waarbij wordt gelet op:

• Pijn tijdens diepe kniebuigingen en bij het snel strekken van de knie.
• Pijn die langer dan zes weken aanhoudt, vooral onder de knieschijf.
• Toenemende pijn bij belastende activiteiten zoals rennen, springen of traplopen.

In sommige gevallen kan verder onderzoek zoals een MRI-scan worden uitgevoerd om andere aandoeningen uit te sluiten en de mate van schade aan de patellapees te beoordelen.

Herstel en revalidatie van Jumpers Knee

De behandeling van een jumpers knee hangt af van de ernst van de blessure en kan variëren van rust en fysiotherapie tot een operatie in ernstige gevallen.

Conservatieve behandeling

Bij mildere gevallen van jumpers knee (graad 1 en 2) is een conservatieve behandeling meestal effectief. Dit houdt in:

• Verminderen van belasting: Het is belangrijk om de intensiteit van de trainingen te verlagen om verdere irritatie te voorkomen. Volledige rust wordt echter niet aanbevolen, omdat dit de kracht van de omliggende spieren kan verminderen.
• Koelen: Koelen na inspanning kan helpen de ontstekingsreactie te verminderen en zwelling te verlichten.
• Patellabandje: Een patellabandje kan helpen om de druk op de patellapees te verlichten en pijn te verminderen.
• Excentrische training: Dit type training, zoals langzaam terugbrengen van het gewicht tijdens een legpress, helpt de spieren te versterken en vermindert de belasting op de patellapees.
• Frictiemassage: Een fysiotherapeut kan dwarsfrictiemassages toepassen om de doorbloeding en genezing te bevorderen.

Ernstigere behandeling

Bij ernstigere gevallen van jumpers knee (graad 3 en 4) kan de behandeling intensiever zijn:

• Stoppen met belastende activiteiten: In graad 3 wordt aangeraden om volledig te stoppen met de activiteiten die de blessure hebben veroorzaakt.
• Alternatieve trainingen: Lichte oefeningen zoals zwemmen of aquajoggen kunnen helpen om de mobiliteit te behouden zonder de pees te belasten.
• Rustperiode: In graad 4 is vaak een rustperiode van enkele maanden nodig, waarbij ook aanvullende behandelingen zoals frictiemassage en ontstekingsremmers worden toegepast.

Operatieve ingrepen

Als de conservatieve behandeling niet voldoende verbetering oplevert, kan een operatie nodig zijn. Tijdens de operatie worden beschadigde delen van de pees verwijderd of kleine sneetjes gemaakt om de druk op de patellapees te verminderen. Na de operatie is een intensief revalidatieprogramma, inclusief excentrische spierversterkende oefeningen, essentieel voor volledig herstel.

Preventie van Jumpers Knee

Een jumpers knee wordt meestal veroorzaakt door overbelasting, wat kan worden voorkomen door een aantal voorzorgsmaatregelen te nemen:

• Geleidelijke opbouw van belasting: Verhoog de intensiteit en het volume van trainingen langzaam. Ga bijvoorbeeld niet meteen meerdere keren per week zware beenoefeningen doen als je net begint met krachttraining.
• Goede warming-up: Een goede warming-up helpt om de doorbloeding te verbeteren, voedingsstoffen naar de spieren te brengen en afvalstoffen af te voeren.
• Juiste sprong- en landtechniek: Zorg ervoor dat je niet te diep doorzakt bij het landen en dat je goed afrolt bij sprongactiviteiten.
• Geschikte schoenen: Draag schoenen met goede schokdemping, vooral als je op harde ondergrond traint.
• Spierversterkende oefeningen: Train niet alleen de quadriceps, maar ook de hamstrings, kuiten, bilspieren en buikspieren om de knieën beter te ondersteunen.
• Rekken van de quadriceps: Dit kan helpen om spanning op de knieën te verlichten.

Gescheurde Patellapees

De patellapees en quadricepspees spelen een cruciale rol in het strekken van het been. Wanneer de patellapees scheurt (onder de knieschijf) of de quadricepspees (boven de knieschijf), kan het been niet meer gestrekt worden.

Jongere mensen onder de 40 jaar ervaren meestal een patellapeesruptuur, terwijl ouderen eerder een quadricepspeesruptuur krijgen.

Oorzaken van een gescheurde patellapees

• Overbelasting: Overmatige belasting van de knie kan leiden tot scheuren, vooral bij springbewegingen vanuit een gebogen positie.
• Anabolengebruik: Dit kan de pezen verzwakken, waardoor de kans op scheuren toeneemt, vooral als de spieren sneller groeien dan de pezen kunnen versterken.
• Vallen of impact: Een directe val op de knie kan leiden tot een patellapeesscheur.
• Voorafgaande ontsteking: Een reeds bestaande ontsteking, zoals een gevorderde jumpers knee, kan de pees verzwakken en vatbaarder maken voor scheuren.
• Gebruik van corticosteroïden: Hoewel deze ontstekingen kunnen verminderen, kunnen ze de pees verzwakken.
• Chronische ziekten: Aandoeningen zoals diabetes kunnen de pezen verzwakken en de kans op een scheur vergroten.

Symptomen van een gescheurde patellapees

• Een duidelijke scheur gevolgd door intense pijn en zwelling.
• Onvermogen om het been te strekken.
• Een voelbare opening of deuk op de plek van de scheur.
• Verhoogde gevoeligheid en mogelijke verkramping in het been.
• De knieschijf kan hoger zitten doordat deze niet langer verbonden is met het scheenbeen.

Diagnose van een gescheurde patellapees

De diagnose begint met vragen over de medische geschiedenis en eerdere knieblessures. Het lichamelijk onderzoek omvat het testen van het vermogen om het been te strekken. Vaak worden röntgenfoto’s gemaakt om te controleren of de knieschijf omhoog is geschoven. Een MRI-scan kan de scheur in de pees bevestigen.

Behandeling van een gescheurde patellapees

• Gedeeltelijke scheur: Dit kan vaak worden behandeld met een brace en het gebruik van krukken om de pees te ontlasten. Na zes weken kan fysiotherapie worden ingezet om de spierkracht te vergroten.
• Volledige scheur: Een volledig gescheurde patellapees kan niet vanzelf genezen en vereist operatief herstel. Tijdens de operatie worden de peesuiteinden opnieuw bevestigd aan het scheenbeen.

Herstel na een gescheurde patellapees

Na de operatie wordt de knie geïmmobiliseerd met een brace en worden krukken gebruikt om het been recht te houden.

In de eerste fase ligt de nadruk op pijnbeheersing en het versterken van de quadriceps. Na ongeveer twee weken worden de schroeven verwijderd en begint de revalidatie met oefeningen om de mobiliteit te vergroten.

In de tweede fase (2-6 weken) wordt er verder gewerkt aan de mobiliteit en spierkracht, waarbij de knie geleidelijk meer belast kan worden. Passieve buig- en strekoefeningen zijn belangrijk om de bewegingsvrijheid te behouden, en de quadriceps blijven het middelpunt van de krachttraining.

Gescheurde mediale of laterale collaterale band

De collaterale banden zijn verantwoordelijk voor de stabiliteit van de knie bij zijwaartse bewegingen. Een scheur in deze banden kan ontstaan door een sterke zijwaartse kracht op de knie, bijvoorbeeld bij een voetbaltrap waarbij de voet stevig op de grond blijft staan. De banden kunnen verrekken (graad 1), gedeeltelijk scheuren (graad 2), of volledig doorscheuren (graad 3).

Symptomen van een gescheurde collaterale band

• Zwelling en mogelijk bloeding in de knie.
• Instabiliteit aan de kant van de gescheurde band.
• Lokale pijn, vooral bij zijwaartse bewegingen.

Diagnose en behandeling van een gescheurde collaterale band

De diagnose begint met een beschrijving van het letsel en pijnklachten, gevolgd door een fysiek onderzoek naar instabiliteit in de knie. Een röntgenfoto of MRI-scan kan verdere bevestiging geven van de schade.

Herstel van een gescheurde collaterale band

In tegenstelling tot andere kniepezen, kan een collaterale band vaak zonder operatie herstellen. Een brace wordt gebruikt om de knie te stabiliseren en beweging in de richting van de scheur te beperken. Het revalidatieproces richt zich op het herstellen van de mobiliteit en het versterken van de omliggende spieren.